Харбузаро пурсиданд:
-Чаро ин қадар ширинй, шаҳди ту аз кучост?
Харбуза посух дод:
-Ширинии ман аз он хотир аст, ки зери замин шакарлабон хуфтаанд"

Эй шакарлаб!
Ашки ман боронаки хоки мазорат,
Ашки сурх,
Хунобаи дил,
Бори дарди Қайси асри бисту як.

Ар зи доманонат ба каф медошт Мачнуни чунун,
Ман зи дастам ҳаргизам
Намекардам раҳо домони ёрам,
В-ар зи шаҳди шаккаринлабҳои ту,
Нуш мекард Қайс,
Ман дар биёбони ҳачри ёр
Намесухтаме.
Як умр дар раҳи ёри гулоғуши хеш,
Дида намедухтаме.

Эй шакарлаб!
Дардҳоям ҳамчавори қабри Мачнун дафн кардам,
Руҳи Мачнун кард ово,
Дар ҳузури Қайси асри бисту як,
Гуфт:
«Эй агар медонистаме, ки баъди ман,
Қайси дигар боз ҳаст,
Баъди ман,
Боз дарду роз ҳаст,
Лайлиро он дам тачовуз кардаме,
То ки баъди ман ба даргоҳи муҳаббат,
Турфаи дарду гудозу ҳачру нокомй намонад,
Ё ки хатми ишқ мекардам,
Зинда бошй, Қайси асри бисту як!»

Эй шакарлаб, Лайлии имрузу дирузи муҳаббат,
Кош ту,
Қайсро мехондй,
Андар оғуши бистари гармат
Шояд ин ки дарди ишқ осон ҳамешуд,
Баъди ту.
Дарди ман шаҳватситонй нест, нест,
Дарди ман, дарди дили садҳо ҳазорон Қайси асри бисту як,
Дарди поки ишқи пок.