Равам пинҳон даруни шеърҳоям
Ба кайвони баҳороғушу поят.
Бару душат кунам сад бусаи тар,
Надонад ину он ҳамсояҳоят.

Зи чашми ин фалак пинҳон занам ман,
Ба кунчи ду лабат муҳри лаби хеш,
Чунон, ки дар паноҳи муйҳоят,
Саҳар созам хумории шаби хеш.

Чунон бигзашт ин шаб бо ману ту,
Ба чуз маҳ шоҳиде нодида моро.
Ба чуз ин бистари атрогини ту,
Касе чуз бистарат нашнида моро.

Чунон андар фарози байтҳоям,
Билағжад панчаам дар ғабғаби ту.
Ба руйи бистари андешаҳоям,
Бихоб, эй нозанини шаббаринму.

Кашам оғуш андар шеърҳоям,
Булури синаҳои гарму нармат,
Чунон пинҳон бипечам бар тани ту,
Ки ҳатто лол монад ору шармат.

Лабони бусахоҳат сокиту ман,
Бидонам, ки қароре дар дилат нест.
Биё бар бистари шеъри тари ман,
Занам буса, ва он гаҳмушкилат нест.

Ачаб, чун муйи ту андар гиреҳам,
Ба доми муйбандат ман гирифтор.
Бимон, пинҳон бимонад ин шаби мо,
Даруни байтҳои зору бемор.